هر صدايى از هر گوشه‌اى بر ضد حق بلند مى‌شد، و هر مجلسى براى ترويج باطل تشكيل مى‌گرديد و ما با خبر مى‌شديم، با آنها همراهى مى‌كرديم و همرنگ جماعت مى‌شديم، سخنان آنها را تصديق مى‌كرديم، و بر تكذيب و انكار آنها صحه مى‌گذارديم، و از استهزا و سخريه آنها نسبت به حق لذت مى‌برديم.

" نخوض" از ماده" خوض" (بر وزن حوض) در اصل به معنى ورود و حركت در آب است، و سپس به ورود و آلوده شدن به ساير امور نيز گفته شده، ولى در قرآن مجيد غالبا در مورد ورود در مطالب باطل و بى‌اساس استعمال مى‌شود.

" خوض در باطل" معنى وسيع و گسترده‌اى دارد كه هم شامل ورود در مجالس كسانى مى‌شود كه آيات خدا را به باد استهزا مى‌گيرند، تبليغات ضد اسلامى مى‌كنند، يا ترويج بدعت مى‌نمايند، و يا شوخيهاى ركيك دارند، يا گناهانى را كه انجام داده‌اند به عنوان افتخار يا تلذذ نقل مى‌كنند، و همچنين شركت در مجالس غيبت و تهمت و لهو و لعب و مانند آنها، ولى در آيه مورد بحث بيشتر نظر بر مجالسى است كه براى تضعيف دين خدا و استهزاى مقدسات، و ترويج كفر و شرك و بى‌دينى تشكيل مى‌شود.