نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 255
" تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد" (حَتَّى أَتانَا الْيَقِينُ).
روشن است انكار معاد و روز حساب و جزا، تمام ارزشهاى الهى و اخلاقى را متزلزل
مىسازد، و انسان را براى ارتكاب گناه تشجيع مىكند، و موانع را از اين راه بر
مىدارد، مخصوصا اگر اين مساله به صورت يك امر مداوم تا پايان عمر در آيد.
به هر حال از اين آيات به خوبى استفاده مىشود كه اولا كفار همانگونه كه مكلف
به اصول دين هستند به فروع دين نيز مكلفند، و نيز نشان مىدهد اين امور چهار گانه يعنى"
نماز" و" زكات" و" ترك مجالس اهل باطل" و" ايمان به
قيامت" اهميت و نقش فوق العادهاى در هدايت و تربيت انسان دارد، و به اين
ترتيب جهنم جاى نمازگزاران واقعى، و زكات دهندگان، و تاركان باطل، و مؤمنان به
قيامت نيست.
البته نماز از آنجا كه عبادت خدا است بدون ايمان به او ميسر نيست، بنا بر اين
ذكر آن رمزى است براى ايمان و اعتقاد به خداوند، و تسليم در برابر فرمان او و
مىتوان گفت: اين امور چهارگانه از توحيد شروع مىشود و به معاد پايان مىپذيرد، و
ارتباط انسان را با" خالق" و" خلق" و" خويشتن" دربر
مىگيرد.
معروف در ميان مفسران اين است كه منظور از" يقين" در اينجا مرگ است،
چرا كه يك امر يقينى براى مؤمن و كافر محسوب مىشود، و انسان در هر چيز شك كند در
مرگ نمىتواند شك كند، در آيه 99 سوره حجر نيز مىخوانيم وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ:" خداى خود را عبادت كن تا يقين (و مرگ تو) فرا
رسد".
ولى بعضى يقين را در اينجا به معنى آگاهى حاصل بعد از مرگ انسان
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 255