را براى مبارزه با حق آماده كرد" (ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ).

و اين اشاره به همان چيزى است كه در شان نزول آمد كه او مى‌خواست افكار مشركان را متحد سازد، و به آنها جهت واحدى دهد، تا يك زبان، مطلبى را بر ضد پيامبر ص تبليغ كنند و هنگامى كه پيشنهاد كردند كه به حضرت لقب" شاعر" دهد او نپذيرفت، سپس عنوان" كاهن" را پيشنهاد كردند او موافقت نكرد، بعد عنوان" مجنون" پيشنهاد شد آن را نيز نپسنديد، سرانجام پيشنهاد كردند كه پيامبر ص را" ساحر" بخوانند، و او با آن موافقت كرد، چرا كه به پندارش اثر سحر كه جدايى افكندن ميان دو دوست و ايجاد دوستى ميان دو فرد مخالف بود و اين امر با ظهور اسلام و قرآن پيدا شده بود، و چون اين طرح و نقشه بعد از مطالعه و انديشه آماده شد قرآن از آن تعبير" فَكَّرَ وَ قَدَّرَ" كه بسيار كوتاه و پر معنى است مى‌كند، و به اين ترتيب اگر پيشنهاد هم از ناحيه ديگران بود ولى فكر و انتخاب از ناحيه" وليد" صورت گرفت.

و به هر حال اين جمله مخصوصا با توجه به تكرار آن دليل بر اين است كه او در افكار شيطانى مهارت داشت، آن چنان كه فكر و انديشه‌اش مايه تعجب بود.

و ساخته و پرداخته فكر خود را مورد بازرسى مجدد قرار داد تا از استحكام و انسجام لازم و جنبه‌هاى مختلف آن آگاه و مطمئن گردد.