24- و سرانجام گفت اين (قرآن) چيزى جز يك سحر جالب همچون سحرهاى پيشينيان نيست! 25- اين جز سخن انسان نمى‌باشد!

تفسير: مرگ بر او چه نقشه شومى كشيد!

در اين آيات توضيحات بيشترى پيرامون مردى كه خداوند مال و فرزندان فراوان به او داده بود و او در مقام مخالفت با پيامبر اسلام ص بر آمد- يعنى" وليد بن مغيره" مخزومى- آمده است.

مى‌فرمايد:" او انديشه كرد كه پيامبر و قرآن را به چه چيز متهم كند؟

و مطلب را در ذهن خود آماده ساخت" (إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ).

بديهى است فكر كردن ذاتا كار خوبى است اما به شرط اينكه در مسير حق باشد كه گاه يك ساعت آن فضيلت عبادت يك سال، و حتى يك عمر را دارد، چرا كه همان يك ساعت مى‌تواند سرنوشت انسان را به كلى دگرگون سازد، ولى اگر فكر در مسير كفر و فساد و شيطنت به كار گرفته شود مذموم و نكوهيده است، و فكر كردن وليد از همين نوع بود.

" قدر" از ماده" تقدير" در اينجا به معنى آماده ساختن مطلب در ذهن و تصميم گرفتن براى اجراى آن نقشه شوم است.