نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 171
از ابعاد وسيع آن اشاره مىكند.
در حديثى از امير مؤمنان على ع مىخوانيم كه:
بينه بيانا و لا تهذه هذا الشعر، و لا تنثره نثر الرمل، و لكن اقرع به القلوب
القاسية، و لا يكونن هم احدكم آخر السورة
:" ترتيل" يعنى آن را به طور روشن بيان كن، نه مانند اشعار، سريع و
پشت سر هم بخوان، و نه مانند دانههاى شن آن را پراكنده ساز، لكن چنان بخوان كه
دلهاى سنگين را با آن بكوبى و بيدار كنى، هرگز هدف شما اين نباشد كه حتما به آخر
سوره برسيد (مهم آن است كه محتواى آيات را درك كنيد) [1] در حديث ديگرى از امام صادق ع در تفسير"
ترتيل" مىخوانيم
اذا مررت بآية فيها ذكر الجنة فاسال اللَّه الجنة، و اذا مررت بآية فيها ذكر
النار فتعوذ باللَّه من النار
:" وقتى از كنار آيهاى مىگذرى كه در آن نامى از بهشت است توقف كن و از
خدا بهشت را بطلب (و خود را براى آن بساز) و هنگامى كه از آيهاى مىگذرى كه در آن
نام دوزخ است از آن به خدا پناه بر (و خويشتن را از آن دور دار) [2] و در روايت
ديگرى از همان امام ع آمده كه در تفسير" ترتيل" فرمود:
هو ان تتمكث فيه و تحسن به صوتك
:" ترتيل آن است كه در آيات مكث كنى، و با صداى خوب آن را بخوانى" [3]، و نيز در حديث
ديگرى از همان حضرت چنين نقل شده:
ان القرآن لا يقرأ هذرمة، و لكن يرتل ترتيلا، اذا مررت بآية فيها ذكر النار
وقفت عندها و تعوذت باللَّه من النار
:" قرآن را سريع و تند نبايد خواند، بلكه
[1]" مجمع البيان" جلد 10
صفحه 378- اين حديث در اصول كافى جلد 2 باب" ترتيل القرآن بالصوت الحسن"
و كتب ديگر با مختصر تفاوتى نيز آمده است.