مى‌فرمايد:" هنگامى كه آنها از حق منحرف شدند، خداوند قلوب آنها را منحرف ساخت" يعنى گام اول را آنها برداشتند، و از سوى ديگر مى‌گويد:

" خداوند قوم فاسق را هدايت نمى‌كند" نخست فسق و گناهى سرمى‌زند كه انسان مستحق سلب توفيق و هدايت الهى مى‌گردد و سپس گرفتار اين محروميت بزرگ مى‌شود.

بحث مشروحى در اين زمينه در ذيل آيه 36 سوره زمر آمده است (به جلد 19 تفسير نمونه از صفحه 461 تا 468 مراجعه فرمائيد).

" و نيز بشارت دهنده به رسولى هستم كه بعد از من مى‌آيد و نام او" احمد" است" (وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ).

بنا بر اين من حلقه اتصالى هستم كه امت موسى و كتاب او را، به امت پيامبر آينده (پيامبر اسلام) و كتاب او، پيوند مى‌دهم.

به اين ترتيب، حضرت مسيح ع ادعايى جز رسالت الهى، آن هم در مقطع خاصى از زمان نداشت، و آنچه به او در باره الوهيت يا فرزند خدا بودن بسته‌اند، همه كذب و دروغ است.

گرچه جمعى از بنى اسرائيل به اين پيامبر موعود ايمان آوردند، اما گروه عظيمى سرسختانه در برابر او ايستادند، و حتى معجزات آشكار او را انكار