كردند و لذا در پايان آيه مى‌افزايد:" هنگامى كه او (احمد) با معجزات و دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفتند: اين سحرى است آشكار"! (فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ‌).

عجب اينكه: طايفه يهود، قبل از مشركان عرب، اين پيامبر ص را شناخته بودند و حتى براى شوق ديدار او ترك وطن نموده، و طوائفى از آنها در سرزمين مدينه ساكن شدند، اما با اينهمه بسيارى از بت‌پرستان، سرانجام اين پيامبر موعود را شناخته و ايمان آوردند ولى بسيارى از يهود بر لجاج و عناد و انكار باقى ماندند.

گروهى از مفسران ضمير در فَلَمَّا جاءَهُمْ‌ را به پيامبر اسلام (احمد) همانگونه كه در بالا آورديم، برگردانده‌اند، ولى بعضى معتقدند كه ضمير به حضرت عيسى ع برمى‌گردد، يعنى هنگامى كه عيسى ع معجزات روشن را براى بنى اسرائيل آورد آن را انكار كرده، سحرش خواندند.

ولى آيات بعد نشان مى‌دهد كه تفسير اول صحيحتر است، چرا كه در اين آيات تكيه روى اسلام و پيامبر اسلام ص شده است.

نكته‌ها:

1- رابطه بشارت و تكامل دين‌

تعبير" بشارت" در مورد خبر دادن مسيح ع از ظهور اسلام اشاره لطيفى به تكامل اين آئين نسبت به آئينهاى پيشين است، بررسى آيات قرآن و مقايسه معارف و تعليمات اسلام در زمينه عقائد، احكام، قوانين و مسائل اخلاقى و اجتماعى با آنچه در كتب عهدين (تورات و انجيل) آمده است اين برترى را به وضوح نشان مى‌دهد.

گرچه در آيه فوق ذكرى از اين سخن به ميان نيامده كه اين بشارت‌