بيشتر طبخ كند تا به مسكينان نيز بدهد، و بعد مى‌گفت:" نصف آن زنجير را با ايمان به خدا از تن خود بيرون آورديم، و نصف ديگرش را با اطعام بيرون مى‌كنيم" [1]

قابل توجه اينكه" جزا" و" عمل" آنها كاملا با هم متناسبند، به خاطر قطع پيوند با خالق، در آنجا دوست گرم و صميمى ندارند، و به خاطر ترك اطعام مستمندان، غذايى جز چرك و خون از گلوى آنها پائين نمى‌رود، چرا كه آنها سالها لذيذترين طعامها را مى‌خوردند در حالى كه بى‌نوايان جز خون‌دل طعامى نداشتند.

" راغب" در" مفردات" مى‌گويد:" غسلين" به معنى آبى است كه از شستشوى بدن كفار در دوزخ فرو مى‌ريزد، ولى معروف اين است كه منظور چرك و خونى است كه از بدن دوزخيان فرو مى‌ريزد، و شايد منظور راغب نيز همين باشد، و تعبير به" طعام" نيز مناسب همين معنى است.

در اينجا سؤالى مطرح مى‌شود و آن اينكه در آيه 6 سوره غاشيه آمده است: لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ‌:" آنها غذايى جز" ضريع" ندارند" و" ضريع" را به نوعى" خار" تفسير كرده‌اند، و در آيه 43- 44 سوره" دخان" مى‌خوانيم‌ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ‌:" درخت زقوم طعام‌

[1]" روح المعانى" جلد 29 صفحه 51.