دنيا ناگهان دامان مجرمان سركش و طاغيان خودخواه را مى‌گيرد، همانگونه كه" القارعة" در آيه بعد در كلمات بعضى از مفسران به همين معنى تفسير شده است، و اتفاقا اين تفسير با آيات آينده كه سخن از عذابهاى كوبنده قوم عاد و ثمود و فرعون و قوم لوط مى‌گويد تناسب بيشترى دارد.

در تفسير" على بن ابراهيم" نيز مى‌خوانيم:" الْحَاقَّةُ، الحذر بنزول العذاب":" حاقه هشدارى است به نازل شدن عذاب" نظير آنچه در باره آل فرعون (مؤمن- آيه 45) آمده است كه مى‌فرمايد وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ‌:

" عذاب بد بر آل فرعون نازل گشت" [1]

" قوم ثمود" قومى بودند كه در يك منطقه كوهستانى ميان حجاز و شام زندگى مى‌كردند، حضرت" صالح" به سوى آنها مبعوث شد، ولى آنها هرگز ايمان نياوردند و به مبارزه با او برخاستند حتى از او خواستند كه اگر راست مى‌گويى عذابى را كه به ما وعده مى‌دهى فرود آور! در اين هنگام" صاعقه‌اى ويرانگر" بر آنها مسلط شد، و در چند لحظه لرزه بر قصرها و خانه‌هاى‌

[1] تفسير" على بن ابراهيم" جلد 2 صفحه 383 (توجه داشته باشيد" حاقة" با" حاق" از يك ماده است).