نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 24 صفحه : 417
به همين تعبير، و يا به تعبيرات ديگر به آن اشاره شده است.
لذا انسان بايد به هنگام روى آوردن نعمتهاى الهى مراقب باشد نكند اين امر كه
ظاهرا نعمت است" عذاب استدراج" گردد، به همين دليل مسلمانان بيدار در
اينگونه مواقع در فكر فرو مىرفتند، و به بازنگرى اعمال خود مىپرداختند، چنان كه
در حديثى آمده است كه يكى از ياران امام صادق ع عرض كرد: من از خداوند مالى طلب
كردم به من روزى فرمود، فرزندى خواستم به من بخشيد، خانهاى طلب كردم به من مرحمت
كرد، من از اين مىترسم نكند اين" استدراج" باشد! امام فرمود:" اگر
اينها توأم با حمد و شكر الهى است استدراج نيست" (نعمت است) [1] تعبير به" أُمْلِي لَهُمْ"
(آنها را مهلت مىدهم) اشاره به اين است كه خداوند در مجازات ظالمان هرگز عجله
نمىكند، كسى عجله مىكند كه مىترسد فرصتها از دست او برود، اما خداوند قادر
متعال كه هر لحظه هر چه اراده كند صورت مىگيرد از دست رفتن فرصت براى او مفهوم
ندارد، و به هر حال اين هشدارى است به همه ظالمان و گردنكشان كه سلامت و نعمت و
امنيت هرگز آنها را مغرور نكند و هر لحظه در انتظار كيفر شديد خداوند باشند [2]