و سومى اشد آنها است، و اين نشان مى‌دهد كه صاحبان باغ خود را مستحق شديدترين سرزنشها مى‌دانستند.

" چرا كه ما به سوى او روى آورده‌ايم، و به ذات پاكش دل بسته‌ايم، و حل اين مشكل را نيز از قدرت بى‌پايان او مى‌طلبيم".

(إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا راغِبُونَ‌) [1] آيا به راستى اين گروه از كار خود پشيمان شدند، و در برنامه خويش تجديد نظر كردند، و تصميم قاطع گرفتند كه اگر در آينده مشمول نعمت الهى شوند حق شكر آن را ادا كنند؟ و يا مانند بسيارى از ظالمان كه وقتى گرفتار طوفان عذاب مى‌شوند موقتا بيدار مى‌گردند اما همين كه طوفان فرو نشست باز همان برنامه‌ها تكرار مى‌گردد؟

در اين زمينه در ميان مفسران گفتگو است، آنچه از لحن آيه بعد احتمالا استفاده مى‌شود اين است كه توبه آنها به خاطر اينكه شرائطش جمع نبود پذيرفته نشد، ولى در بعضى از روايات مى‌خوانيم كه آنها از روى خلوص نيت توبه كردند، و خداوند توبه آنها را قبول كرد، و باغى بهتر به آنها عنايت‌

[1]" راغبون" از ماده" رغبت" است، اين ماده هر گاه با" الى" يا" فى" متعدى شود به معنى تمايل به چيزى است، و هر گاه با" عن" متعدى شود به معنى انصراف و بى‌اعتنايى نسبت به چيزى است.