در موقع سخن گفتن به قدرى نافذ الكلمه بود كه همه سكوت اختيار مى‌كردند و تكان نمى‌خوردند، و به هنگامى كه ساكت مى‌شد آنها به سخن درمى‌آمدند، اما نزد او هرگز نزاع و مجادله نمى‌كردند ... هر گاه فرد غريب و ناآگاهى با خشونت سخن مى‌گفت و درخواستى مى‌كرد تحمل مى‌نمود، و به يارانش مى‌فرمود: هر گاه كسى را ديديد كه حاجتى دارد به او عطا كنيد، و هرگز كلام كسى را قطع نمى‌كرد تا سخنش پايان گيرد [1] آرى اگر اين اخلاق كريمه و اين ملكات فاضله نبود آن ملت عقب مانده جاهلى و آن جمع خشن انعطاف ناپذير در آغوش اسلام قرار نمى‌گرفتند، و به مصداق" لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌" همه پراكنده مى‌شدند.

و چه خوب است كه اين اخلاق اسلامى امروز زنده شود و در هر مسلمانى پرتوى از خلق و خوى پيامبر ص باشد.

روايات اسلامى نيز در اين زمينه چه در باره شخص پيامبر ص و چه در باره وظيفه همه مسلمين فراوان است كه در اينجا به چند روايت اشاره مى‌كنيم:

1- در حديثى آمده است كه پيامبر ص فرمود: (

انما بعثت لاتمم مكارم الاخلاق‌

:" من براى اين مبعوث شده‌ام كه فضائل اخلاقى را تكميل كنم" [2] به اين ترتيب يكى از اهداف اصلى بعثت پيامبر ص همين تكميل اخلاق فضيله است.

2- در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است:"

انما المؤمن ليدرك بحسن خلقه درجة قائم الليل و صائم النهار

):" مؤمن با حسن خلق خود به درجه كسى مى‌رسد كه شبها به عبادت مى‌ايستد، و روزها روزه‌دار است" [3]

[1]" معانى الاخبار" صفحه 83 (با كمى تلخيص).

[2] و [3] " مجمع البيان" جلد 10 صفحه 333.