از خانه‌هايتان بيرون راندند، يا به بيرون راندن شما كمك كردند از اينكه با آنها دوستى كنيد، و هر كس آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است.

تفسير: محبت به كفارى كه سر جنگ ندارند

در اين آيات بحثهايى كه در آيات گذشته پيرامون" حب فى اللَّه و بغض فى اللَّه" و قطع رابطه با مشركان آمده ادامه مى‌يابد، و از آنجا كه اين قطع رابطه يك نوع خلا عاطفى براى جمعى از مسلمانان ايجاد مى‌كرد، و با اين حال مؤمنان راستين و ياران رسول خدا ص در اين مسير ثبات قدم نشان دادند خداوند براى پاداش آنها و رفع اين كمبود به آنها بشارت مى‌دهد كه غم مخوريد وضع چنين نخواهد ماند مى‌فرمايد:

" اميد است خدا ميان شما و دشمنانتان پيوند محبت و دوستى (از طريق پذيرش اسلام) برقرار سازد" (عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ عادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً).

و اين امر سرانجام تحقق يافت، سال هشتم هجرى فرا رسيد و مكه فتح شد و اهل مكه به مصداق‌ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْواجاً گروه گروه مسلمان شدند، ابرهاى تيره و تار دشمنى و عناد از آسمان زندگى آنها كنار رفت و آفتاب ايمان با گرمى محبت و دوستى تابيدن گرفت.

بعضى از مفسران اين جمله را اشاره به ازدواج پيامبر اسلام ص با" ام حبيبه" دختر ابو سفيان مى‌دانند كه اسلام اختيار كرده بود، و همراه شوهرش عبيد اللَّه بن جحش‌ [1] به اتفاق مهاجران حبشه، به حبشه رفته بود، همسرش‌

[1]" عبيد اللَّه بن جحش" برادر" عبد اللَّه بن جحش" است، عبيد اللَّه متاسفانه بر اسلام باقى نماند، و در حبشه آئين مسيحيت اختيار كرد، و به همين دليل" ام حبيبه" از او جدا شد، اما برادرش" عبد اللَّه" بر اسلام باقى ماند و از مجاهدان احد بود و هم در آن ميدان شربت شهادت نوشيد.