در آنجا از دنيا رفت، پيغمبر اسلام ص كسى را نزد نجاشى فرستاد و او را به همسرى خود در آورد، و از آنجا كه رابطه دامادى در ميان عرب سبب كاهش عداوتها مى‌شد اين مساله در ابو سفيان و اهل مكه اثر گذاشت.

ولى اين احتمال بعيد به نظر مى‌رسد، چرا كه آيات مورد بحث در آستانه فتح مكه نازل شده، زيرا" حاطب بن ابى بلتعه" هدفش از نامه‌نگارى به مشركان مكه اين بود كه آنها را از اين ماجرا آگاه كند، در حالى كه مى‌دانيم جعفر بن ابى طالب و يارانش مدتى قبل از اين ماجرا (مقارن فتح خيبر) به مدينه بازگشتند [1] به هر حال اگر كسانى كه مورد علاقه مسلمانان هستند از خط مكتبى آنان جدا شوند نبايد از بازگشت آنها مايوس شد، چرا كه خداوند بر همه چيز قادر است، او است كه مى‌تواند دلها را دگرگون سازد، و او است كه گناهان و خطاهاى بندگانش را مى‌بخشد، لذا در پايان آيه مى‌افزايد:" و خدا قادر و توانا، و غفور و رحيم است" (وَ اللَّهُ قَدِيرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌).

كلمه" عسى" در لغت عرب در مواردى گفته مى‌شود كه اميد به تحقق چيزى مى‌رود و از آنجا كه اين معنى احيانا توأم با" جهل" يا" عجز" است بسيارى از مفسران آن را در قرآن مجيد به معنى اميد ديگران از خدا تفسير كرده‌اند، ولى چنان كه سابقا نيز گفته‌ايم هيچ مانعى ندارد كه اين واژه در كلام خداوند همان معنى اصليش را داشته باشد، زيرا گاه براى وصول به يك هدف شرائطى لازم است، هر گاه بعضى از شرائط حاصل نباشد اين تعبير به كار مى‌رود (دقت كنيد).

[1] خلاصه اين ماجرا را بسيارى از مفسران نقل كرده‌اند، ولى مشروح آن را در" اسد الغابة فى معرفة الصحابه" جلد 5 صفحه 573 مطالعه فرمائيد.