مى‌فرمايد:" از خدايى كه پروردگار شما است بپرهيزيد" (وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ‌) او پروردگار و مربى شما است، و دستوراتش، ضامن سعادت شما مى‌باشد، بنا بر اين فرمانهاى او را به كار بنديد و از عصيان و نافرمانيش بپرهيزيد، مخصوصا در امر طلاق و نگهدارى حساب عده دقت به خرج دهيد.

بعد به" سومين" و" چهارمين" كه يكى مربوط به شوهران است و ديگرى مربوط به زنان، مى‌فرمايد:" شما آنها را از خانه‌هايشان، خارج نسازيد، و آنها نيز از خانه‌ها در دوران عده خارج نشوند" (لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ‌).

گرچه بسيارى از بيخبران، اين حكم اسلامى را به هنگام طلاق اصلا اجرا نمى‌كنند، و به محض جارى شدن صيغه طلاق، هم مرد به خود اجازه مى‌دهد كه زن را بيرون كند، و هم زن خود را آزاد مى‌پندارد كه از خانه شوهر خارج شود و به خانه بستگان بازگردد، ولى اين حكم اسلامى فلسفه بسيار مهمى دارد، زيرا علاوه بر حفظ احترام زن، غالبا زمينه را براى بازگشت شوهر از طلاق، و تحكيم پيوند زناشويى، فراهم مى‌سازد.

پشت پا زدن به اين حكم مهم اسلامى كه در متن قرآن مجيد آمده است سبب مى‌شود كه بسيارى از طلاقها به جدايى دائم منتهى شود، در حالى كه اگر اين حكم اجرا مى‌شد، غالبا به آشتى و بازگشت مجدد منتهى مى‌گشت.

ولى از آنجا كه گاهى شرائطى فراهم مى‌شود كه نگهدارى زن بعد از طلاق در خانه طاقت‌فرسا است، به دنبال آن پنجمين حكم را به صورت استثناء اضافه كرده، مى‌گويد:" مگر اينكه آنها كار زشت آشكارى را انجام دهند" (إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ).

مثلا آن قدر، ناسازگارى، بد خلقى، و بدزبانى با همسر و كسان او كند كه ادامه حضور او در منزل، باعث مشكلات بيشتر گردد.