به اين ترتيب افراد با ايمان در عين قاطعيت در حفظ اصول اعتقادى خويش، و عدم تسليم در مقابل زن و فرزندانى كه آنها را به راه خطا دعوت مى‌كنند، بايد تا آنجا كه مى‌توانند در تمام مراحل از محبت و عفو و گذشت دريغ ندارند كه همه اينها وسيله‌اى است براى تربيت و باز گرداندن آنان به خط اطاعت خداوند.

و اگر در اين ميدان آزمايش، از عهده برآئيد،" اجر و پاداش عظيم نزد خداوند (از آن شما) خواهد بود" (وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ‌).

در آيه گذشته تنها سخن از عداوت" بعضى" از همسران و فرزندان نسبت به انسان بود كه او را از راه اطاعت خدا منحرف ساخته، به گناه، و گاهى به كفر مى‌كشانند، ولى در اينجا سخن از" همه" فرزندان و اموال است كه وسيله آزمايش انسانند.

در واقع خداوند براى تربيت انسان، دائما او را در كوره‌هاى داغ امتحان قرار مى‌دهد، و با امور مختلفى او را مى‌آزمايد، اما اين دو (اموال و فرزندان) از مهمترين وسائل امتحان او را تشكيل مى‌دهند، چرا كه جاذبه اموال از يك سو و عشق و علاقه به فرزندان از سوى ديگر، چنان كشش نيرومندى در انسان ايجاد مى‌كند كه در مواردى كه رضاى خدا از رضاى آنها جدا مى‌شود، انسان سخت در فشار قرار مى‌گيرد.

تعبير به" انما" كه معمولا براى حصر آورده مى‌شود نشان مى‌دهد كه اين دو موضوع، بيش از هر چيز ديگر وسيله امتحان است، و به همين دليل در روايتى از امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم كه فرمود: