فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد پدران و برادرانتان را دوستان خود قرار ندهيد اگر آنها كفر را بر ايمان مقدم بشمرند، و هر كس از شما آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است".

ولى از آنجا كه ممكن است اين دستور بهانه‌اى براى خشونت و انتقام‌جويى و افراط از ناحيه پدران و همسران گردد بلا فاصله در ذيل آيه براى تعديل آنها مى‌فرمايد:" و اگر عفو كنيد و صرفنظر نمائيد و ببخشيد خداوند نيز شما را مشمول عفو و رحمتش قرار مى‌دهد چرا كه خدا غفور و رحيم است" (وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌).

بنا بر اين اگر آنها از كار خود پشيمان شدند و در مقام عذرخواهى برآمدند، و يا بعد از هجرت به شما پيوستند آنها را از خود نرانيد، عفو و گذشت پيشه كنيد، همانطور كه انتظار داريد خدا هم با شما چنين كند.

در داستان افك" عايشه" در تفسير سوره نور مى‌خوانيم: هنگامى كه كار شايعه‌سازان در مدينه بالا گرفت بعضى از مؤمنان كه بستگانشان در صف شايعه- سازان بودند سوگند ياد كردند كه هر گونه كمك مالى را از آنها قطع كنند، آيه 22 همان سوره نازل شد و گفت:" آنها كه داراى برترى مالى و وسعت زندگى هستند نبايد سوگند ياد كنند كه از انفاق نسبت به نزديكان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دريغ نمايند آنها بايد عفو كنند و صرفنظر نمايند":

أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ‌:" آيا دوست نداريد خداوند شما را ببخشد"؟! در اينكه فرق ميان" عفو" و" صفح" و" غفران" چيست؟ با توجه به مفهوم لغوى آنها روشن مى‌شود كه سلسله مراتب بخشش گناه را بيان مى‌كند، زيرا" عفو" به معنى صرفنظر كردن از مجازات است، و" صفح" مرتبه بالاترى است يعنى ترك هر گونه سرزنش، و" غفران" به معنى پوشاندن گناه و به فراموشى سپردن آن است.