مورد بحث منظور همان معنى اول است.

از بعضى از كلمات لغويين نيز استفاده مى‌شود كه اين ماده به معنى اخبار به طور مطلق نيز آمده است‌ [1] هر چند از موارد استعمال اين لغت و كلمات مفسران، استفاده مى‌شود كه اين واژه با مفهوم دروغ آميخته است، و لذا گفته‌اند" هر چيز كنيه‌اى دارد و" زعم" كنيه دروغ است".

به هر حال قرآن در تعقيب اين سخن، به پيامبر اسلام ص دستور مى‌دهد:

" بگو: آرى به پروردگارم سوگند همه شما برانگيخته خواهيد شد، سپس آنچه را عمل كرديد به شما خبر مى‌دهند، و اين براى خداوند آسان است" (قُلْ بَلى‌ وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ وَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ).

در حقيقت، نخست با لحن قاطع، ادعاى بى‌دليل منكران قيامت را نفى مى‌كند، لحنى مؤكد و آميخته با قسم، كه حكايت از اعتقاد راسخ گوينده يعنى پيامبر دارد، سپس با جمله و ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ بر آن استدلال مى‌كند، زيرا مى‌دانيم مهمترين شبهه منكران معاد، اين بود كه چگونه استخوانهاى پوسيده و خاك شده به حيات مجدد بازمى‌گردد، آيه فوق مى‌گويد: وقتى كه كار دست خداوند قادر متعال است مشكلى در ميان نخواهد بود، چرا كه در آغاز آنها را از عدم به وجود آورد و احياى مردگان نسبت به آن ساده‌تر است بلكه به عقيده بعضى همان سوگند" وَ رَبِّي‌" خود اشاره لطيفى به دليل معاد است، زيرا" ربوبيت" خداوند، ايجاب مى‌كند كه اين حركت تكاملى انسان را در محدوده زندگى بى‌ارزش دنيا، عقيم نگذارد، به تعبير ديگر تا مساله معاد را نپذيريم ربوبيت خداوند در مورد انسان و تربيت و تكامل او، مفهوم نخواهد داشت.

بعضى از مفسران، جمله و ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ را مربوط به خصوص اخبار

[1]" مجمع البحرين" ماده" زعم".