ترجمه:

7- كافران پنداشتند كه هرگز برانگيخته نخواهند شد بگو آرى به پروردگارم سوگند كه همه شما (در قيامت) مبعوث خواهيد شد، سپس آنچه را عمل مى‌كرديد به شما خبر مى‌دهند و اين براى خداوند آسان است.

8- حال كه چنين است به خدا و رسول او و نورى كه نازل كرده‌ايم ايمان بياوريد، و بدانيد خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

9- اين در زمانى خواهد بود كه همه شما را در آن" روز اجتماع" گردآورى مى‌كند، آن روز روز تغابن است (روزى كه معلوم مى‌شود چه كسانى مغبون شده‌اند) و هر كس ايمان به خدا آورد و عمل صالح انجام دهد گناهان او را مى‌بخشد و او را در باغهايى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است وارد مى‌كند، جاودانه در آن مى‌مانند و اين پيروزى بزرگى است.

10- اما كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند آنها اصحاب دوزخند، و جاودانه در آن مى‌مانند، و سرانجام آنها سرانجام بدى است.

تفسير: روز تغابن و آشكار شدن غبن‌ها

در تعقيب بحثهايى كه در آيات قبل، پيرامون هدف‌دار بودن آفرينش آمده در اين آيات، مساله معاد و رستاخيز را كه تكميلى است بر بحث هدف آفرينش انسان، مطرح مى‌كند.

نخست از ادعاى بى‌دليل، منكران رستاخيز، شروع كرده، مى‌فرمايد:

" كافران پنداشتند كه هرگز مبعوث نخواهند شد" (زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا).

" زعم" از ماده" زعم" (بر وزن طعم) به معنى سخنى است كه احتمال يا يقين دروغ در آن است، و گاه به پندار باطل نيز اطلاق مى‌شود، و در آيه‌