بودن است، ولى در لغت عرب چنين نيست، بلكه عزت به معنى قدرت شكست- ناپذير است، قابل توجه اينكه در آيات فوق و در آيه 10 سوره فاطر" عزت" منحصرا از آن خدا شمرده شده، و در آيات مورد بحث مى‌افزايد:" و از آن رسول او و مؤمنان است" چرا كه اولياء و دوستان خدا نيز پرتوى از عزت او را دارند و به او متكى هستند.

به همين دليل در روايات اسلامى روى اين مساله تاكيد شده است كه مؤمن نبايد وسائل ذلت خود را فراهم سازد، خدا خواسته او عزيز باشد او هم براى حفظ اين عزت بايد بكوشد.

در حديثى از امام صادق ع در تفسير همين آيه (وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌) مى‌خوانيم:

فالمؤمن يكون عزيزا و لا يكون ذليلا ... المؤمن اعز من الجبل ان الجبل يستفل منه بالمعاول، و المؤمن لا يستفل من دينه شى‌ء:

" مؤمن عزيز است و ذليل نخواهد بود مؤمن از كوه محكمتر و پر صلابت‌تر است چرا كه كوه را با كلنگها ممكن است سوراخ كرد ولى چيزى از دين مؤمن هرگز كنده نمى‌شود" [1] در حديث ديگرى از همان امام مى‌خوانيم:

لا ينبغى للمؤمن ان يذل نفسه قيل له و كيف يذل نفسه قال يتعرض لما لا يطيق!

:" سزاوار نيست مؤمن خود را ذليل كند، سؤال شد چگونه خود را ذليل مى‌كند! فرمود: به سراغ كارى مى‌رود كه از او ساخته نيست" [2]! و باز در حديث سومى از آن حضرت آمده است‌

ان اللَّه تبارك و تعالى فوض الى المؤمن اموره كلها و لم يفوض اليه ان يذل نفسه ا لم تر قول اللَّه سبحانه و تعالى هاهنا" وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌" و المؤمن ينبغى ان يكون عزيزا و لا يكون ذليلا

:" خداوند همه كارهاى مؤمن را به او واگذار كرده‌

[1] و [2] " كافى" طبق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 336.