دليل آن هم اين است كه" خداوند، قوم فاسق را هدايت نمى‌كند" (إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ‌).

و به تعبير ديگر استغفار پيامبر ص علت تامه براى آمرزش نيست، بلكه مقتضى است، و تنها در صورتى اثر مى‌گذارد كه زمينه مساعد و قابليت لازم فراهم شود، اگر به راستى آنها توبه كنند و تغيير مسير دهند و از مركب كبر و غرور پياده شوند و سر تسليم در مقابل حق فرود آورند، استغفار پيامبر ص و شفاعت او مسلما مؤثر است، و در غير اين صورت كمترين اثرى نخواهد داشت.

شبيه همين معنى در آيه 80 سوره توبه نيز آمده است كه در باره گروه ديگرى از منافقان مى‌گويد: اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ‌.

" چه براى آنها استغفار كنى و چه نكنى، تاثيرى ندارد، حتى اگر هفتاد بار براى آنها، استغفار كنى خداوند آنها را نمى‌بخشد، چرا كه آنها به خدا و رسولش كافر شدند و خداوند قوم فاسق را هدايت نمى‌كند".

روشن است كه عدد هفتاد عدد تكثير است يعنى هر قدر هم براى آنها استغفار كنى سودى ندارد.

اين نكته نيز معلوم است كه منظور از فاسق هر گونه گناهكارى نيست، چرا كه پيغمبر ص براى نجات گناهكاران آمده، بلكه منظور آن دسته از گناهكاران است كه در گناه اصرار مى‌ورزند و لجاجت دارند، و در برابر حق مستكبرند.