" ركاب" از ماده" ركوب" معمولا به معنى شتران سوارى مى‌آيد.

هدف از مجموع جمله اين است كه در تمام مواردى كه براى به دست آوردن غنيمت هيچ جنگى رخ ندهد غنائم در ميان جنگجويان تقسيم نخواهد شد، و به طور كامل در اختيار رئيس مسلمين قرار مى‌گيرد، او هم با صلاحديد خود در مصارفى كه در آيه بعد مى‌آيد مصرف مى‌كند.

سپس مى‌افزايد: چنان نيست كه پيروزيها هميشه نتيجه جنگهاى شما باشد،" ولى خداوند رسولان خود را بر هر كس بخواهد مسلط مى‌سازد، و خداوند بر همه چيز تواناست" (وَ لكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ).

آرى پيروزى بر دشمن سرسخت و نيرومندى همچون يهود بنى نضير با امدادهاى غيبى خداوند صورت گرفت، تا بدانيد خداوند بر همه چيز قادر است، و مى‌تواند در يك چشم بر همزدن قومى نيرومند را زبون سازد، و گروهى اندك را بر آنها مسلط كند، و تمام امكانات را از گروه اول به گروه دوم منتقل نمايد.

اينجاست كه مسلمانان مى‌توانند در چنين ميدانهايى هم درس معرفة اللَّه بياموزند، و هم نشانه‌هاى حقانيت پيامبر ص را ببينند، و هم برنامه اخلاص و اتكاء به ذات پاك خدا را در تمام مسير راهشان ياد گيرند.

در اينجا سؤالى مطرح مى‌شود و آن اينكه غنائم يهود بنى نضير بدون جنگ در اختيار مسلمانان قرار نگرفت بلكه لشكر كشى كردند و قلعه‌هاى يهود را در حلقه محاصره قرار دادند، و حتى گفته مى‌شود درگيرى مسلحانه محدودى نيز رخ داد.

در پاسخ مى‌گوئيم قلعه‌هاى بنى نضير چنان كه گفته‌اند فاصله چندانى از مدينه نداشت (بعضى از مفسران فاصله را دو ميل، كمتر از 4 كيلومتر، ذكر كرده‌اند) و مسلمانان پياده به سوى قلعه‌ها آمدند، بنا بر اين زحمتى متحمل نشدند