(و از قلعه فرود آيند) و ديگرى نخلهاى كم ارزش را مى‌بريد تا آنچه پر ارزش است براى استفاده آينده باقى بماند، و به همين جهت در ميان آنها اختلاف افتاد آيه نازل شد و گفت هر دو به اذن الهى بوده است‌ [1] ولى ظاهر آيه اين است كه مسلمانان بعضى از درختان" لينه" (نوع خوب) را بريدند و بعضى از همانها را رها ساختند، و اين عمل باعث ايراد يهود شد و قرآن به آنها پاسخ گفت تا روشن شود اين كار از روى هواى نفس نبوده، بلكه يك دستور الهى در اين زمينه صادر شده بود كه در شعاع محدود اين كار عملى گردد، تا بيش از حد ضايعاتى رخ ندهد.

در هر صورت اين حكم يك استثنا در قانون معروف اسلامى است كه مى‌گويد به هنگام حمله به دشمن نبايد درختان را قطع كرد، و حيوانات را كشت، و زراعتها را آتش زد، اين تنها مربوط به موردى بوده است كه براى بيرون كشيدن دشمن از قلعه، و يا فراهم ساختن ميدان جنگ و مانند آن ضرورت داشته، و در هر قانون كلى استثنائات جزئى ضرورى غالبا وجود دارد، همانگونه كه اصل كلى بر نخوردن گوشت مردار است، ولى به هنگام اجبار و اضطرار" اكل ميته" مجاز است.

جمله" وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ‌" (تا فاسقان را خوار و رسوا كند) نشان مى‌دهد كه لا اقل يكى از اهداف اين كار خوار نمودن دشمن و در هم شكستن روحيه آنها بوده است.

[1]" تفسير فخر رازى" جلد 29 صفحه 283.