آنها مى‌خواستند با اين سوگندهاى دروغين آبرو براى خود فراهم كنند ولى خدا آنها را به عذاب خوار كننده‌اى مبتلا مى‌سازد و قبلا فرمود" عذاب شديد" براى آنها است (آيه 15 همين سوره) زيرا قلوب مؤمنان راستين را شديدا به درد مى‌آورند.

ظاهر اين است كه هر دو عذاب مربوط به آخرت است و چون با دو وصف مختلف (مهين و شديد) ذكر شده تكرار نيست، زيرا توصيف عذاب به اين دو وصف در قرآن مجيد معمولا در عذابهاى آخرت است هر چند بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه اولى مربوط به دنيا يا عذاب قبر و دومى مربوط به عذاب آخرت مى‌باشد.

آرى روز قيامت روزى است كه هيچ پناهگاهى جز خدا نيست، و هر چه‌

[1] بعضى از مفسران در اينجا كلمه" عذاب" را در تقدير گرفته‌اند و گفته‌اند منظور" من عذاب اللَّه" است (قرطبى و روح البيان و كشاف) ولى اين احتمال نيز وجود دارد كه آيه هيچ تقديرى نداشته باشد و مراد از" من اللَّه" اين است كه بجاى خدا پناهگاه ديگرى نمى‌يابند.