كه در اين روايات است نشان مى‌دهد اسلام تا چه حد در اين باره باريك بين و حتى سختگير است.

در اين روايات حتى طرز نشستن، سخن گفتن، تبسم كردن، مزاح نمودن اطعام كردن، طرز نامه نوشتن، و حتى طرز نگاه كردن به دوستان نيز مورد توجه قرار گرفته، و دستورهايى در زمينه هر يك داده شده است كه نقل آنها ما را از بحث تفسيرى خارج مى‌كند، تنها به يك حديث از امير مؤمنان على ع در اينجا قناعت مى‌كنيم:

ليجتمع فى قلبك الافتقار الى الناس و الاستغناء عنهم، يكون افتقارك اليهم فى لين كلامك، و حسن سيرتك، و يكون استغنائك عنهم فى نزاهة عرضك و بقاء عزك:

" بايد در قلب تو نياز به مردم و بى نيازى از آنها جمع باشد نيازت در نرمى سخن، و حسن سلوك تجلى كند، و بى‌نيازيت در حفظ آبرو و عزت نفس" [1]

[1]" وسائل الشيعه" جلد 8 صفحه 401.