نموده و شكست خوردند، لذا به بيابانها متوارى شدند، و به انتظار ظهور پيامبر موعود عيسى (حضرت محمد ص) در غارهاى كوه‌ها به عبادت مشغول گشتند، بعضى از آنها بر دين خود باقى ماندند و بعضى راه كفر پيش گرفتند.

سپس افزود آيا مى‌دانى رهبانيت امت من چيست؟ عرض كرد: خدا و رسولش آگاهترند، فرمود: الهجرة، و الجهاد، و الصلاة، و الصوم، و الحج، و العمرة:

" رهبانيت امت من هجرت و جهاد و نماز و روزه و حج و عمره است" [1] مورخ مشهور مسيحى" ويل دورانت" در تاريخ معروف خود در جلد 13 بحث مشروحى راجع به رهبانان نقل مى‌كند، او معتقد است پيوستن" راهبه‌ها" (زنان تارك دنيا) به" راهبان" از قرن چهارم ميلادى شروع شد و روز به روز كار رهبانيت بالا گرفت تا در قرن دهم ميلادى به اوج خود رسيد [2] بدون شك اين پديده اجتماعى، مانند هر پديده ديگر، علاوه بر ريشه‌هاى تاريخى ريشه‌هاى روانى نيز دارد كه از جمله مى‌توان به اين واقعيت اشاره كرد كه اصولا عكس العمل روانى افراد و اقوام مختلف در برابر شكستها و ناكاميها كاملا متفاوت است، بعضى تمايل به انزوا و درون‌گرايى پيدا مى‌كنند و خود را كاملا از اجتماع و فعاليتهاى اجتماعى دور مى‌كشند، در حالى كه گروه ديگر از شكست درس استقامت مى‌آموزند و صلابت و مقاومت بيشترى پيدا مى‌كنند، گروه اول به رهبانيت يا چيزى شبيه به آن رو مى‌آورند و گروه دوم به عكس اجتماعى‌تر مى‌شوند.

[1] تفسير" مجمع البيان" جلد 9 صفحه 243 (با كمى تلخيص) در تفسير" در المنثور" حديث ديگرى شبيه آن نقل شده (جلد 6 صفحه 177).

[2] تاريخ" ويل دورانت" جلد 13 صفحه 443.