ايمان و عمل صالح است، حتى دايره شفاعت محدود به كسانى است كه سهمى از اين دو را داشته باشند نه بيگانگان مطلق، و آنها كه پيوندهاى خود را به كلى از خدا و اولياء اللَّه بريده‌اند.

نكته: استمدادهاى بيحاصل مجرمان در قيامت‌

از آنجا كه بسيارى از مردم به هنگام ورود در عرصه محشر با نظامى كه در آنجا حاكم است آشنا نيستند بر اين باورند كه نظامات دنيا در آنجا نيز حكومت دارد، لذا به آن متوسل مى‌شوند، ولى به زودى مى‌فهمند چه اشتباه بزرگى مرتكب شده‌اند؟

گاه مجرمان از مؤمنان استمداد مى‌كنند و مى‌گويند: انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ‌" نظرى به ما بيفكنيد تا شعله‌اى از ايمان و عمل صالح شما برگيريم" (آيات مورد بحث) اما به زودى با جواب منفى روبرو مى‌شوند كه منبع نور اينجا نيست، در دار دنيا بود كه غافل و بيخبر از آن گذشتيد.

و گاه مجرمان از يكديگر كمك مى‌طلبند (پيروان از رهبرانشان) و مى‌گويند:

فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذابِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ" آيا شما سهمى از عذاب الهى را بجاى ما مى‌پذيريد" (ابراهيم 21) كه در اينجا نيز با پاسخ منفى روبرو مى‌شوند.

گاه حتى دست به دامن خازنان دوزخ مى‌زنند و مى‌گويند: ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْماً مِنَ الْعَذابِ‌:" از پروردگارتان بخواهيد يك روز عذاب را از ما تخفيف دهد" (مؤمن 49).

و گاه از اينهم فراتر رفته از خداوند استمداد مى‌جويند، و عرضه مى‌دارند: