يكن فيه اول معلوم، و لا آخر متناه، ... فلا تدرك العقول و اوهامها و لا الفكر و خطراتها، و لا الالباب و اذهانها صفته، فتقول متى؟ و لا بدع مما؟

و لا ظاهر على ما؟ و لا باطن فيما؟:

" حمد براى خدايى است كه نه سرآغاز معلومى دارد، و نه پايان محدودى، عقلها و انديشه‌ها، افكار و خردها هرگز صفات او را درك نمى‌كند، هرگز نمى‌تواند بگويد از چه زمان بوده؟ و از چه چيز آغاز شده؟ و بر چه چيز ظاهر است؟ و در چه پنهان است"؟ [1]

بلكه مى‌توان گفت:

[1] تفسير نور الثقلين جلد 5 صفحه 236.