و" سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است" (وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ‌).

آرى در همان آستانه مرگ نخستين عذابهاى الهى را مى‌چشند، و طعم تلخ كيفرهاى قيامت در قبر و برزخ در كام جانشان فرو مى‌رود، و از آنجا كه سخن از حال محتضر است مناسب اين است كه جمله" نزل من حميم" اشاره به عذاب برزخى باشد" و تصلية جحيم" اشاره به عذاب قيامت، اين معنى در روايات متعددى نيز از ائمه اهل بيت نقل شده است‌ [1] قابل توجه اينكه در اينجا" مكذبين" و" ضالين" هر دو با هم ذكر شده‌اند كه اولى اشاره به تكذيب قيامت و خداوند يكتا و نبوت پيامبر ص است و دومى به كسانى كه از راه حق منحرف شده‌اند.

اين تعبير علاوه بر اينكه معنى تاكيد را مى‌رساند مى‌تواند اشاره به اين نكته باشد كه در ميان گمراهان افرادى هستند مستضعف و جاهل قاصر، و عناد و لجاجتى در برابر حق ندارند، آنها ممكن است مشمول الطاف الهى گردند، اما تكذيب كنندگان لجوج و معاند به چنين سرنوشتهايى كه گفته شد گرفتار مى‌شوند.

" حميم" به معنى آب داغ و سوزان يا بادهاى گرم و سموم است، و" تصلية" از ماده" صلى" (بر وزن سعى) به معنى سوزاندن و داخل شدن در آتش است اما" تصليه" كه معنى متعددى را دارد تنها به معنى سوزاندن مى‌آيد.

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 229.