[سوره الواقعة (56): آيات 83 تا 87]

فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (83) وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ (84) وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لكِنْ لا تُبْصِرُونَ (85) فَلَوْ لا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ (86) تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (87)

ترجمه:

83- پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟! 84- و شما در اين حال نظاره مى‌كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست).

85- و ما به او نزديكتريم از شما ولى نمى‌بينيد.

86- اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‌شويد، 87- پس او را بازگردانيد اگر راست مى‌گوئيد.

تفسير: هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد

از لحظات حساسى كه آدمى را سخت در فكر فرو مى‌برد، لحظه احتضار و پايان عمر انسانها است، در آن لحظه كه كار از كار گذشته، و اطرافيان مايوس و نوميد به شخص محتضر نگاه مى‌كنند، و مى‌بينند همچون شمعى كه عمرش پايان گرفته آهسته آهسته خاموش مى‌شود، با زندگى وداع مى‌گويد، و هيچ‌