را از ابرها فرو مى‌فرستى اى پروردگار" سپس آيه‌ أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ‌ المنشئون را تلاوت فرمود، و سه بار عرض كرد: بل انت يا رب:" تويى كه درختان آتش‌زا را آفريده‌اى پروردگار" [1] از اين حديث استفاده مى‌شود كه مناسب است انسان در برابر جمله‌هايى كه به عنوان استفهام تقريرى در قرآن مجيد آمده است پاسخ مساعد دهد گويى خدا با او سخن مى‌گويد سپس حقيقت آن را در روح و جان خود زنده كند و تنها به تلاوت بى روح و فاقد انديشه قناعت نكند.

2- در حديث ديگرى از پيغمبر گرامى اسلام ص آمده است كه فرمود:

لا تمنعوا عباد اللَّه فضل الماء و لا كلاء و لا نارا فان اللَّه تعالى جعلها متاعا للمقوين و قوة للمستضعفين:

" هرگز بندگان خدا را از آب اضافى كه در اختيار داريد منع نكنيد، و نه از مرتع اضافى، و نه از آتش، چرا كه خداوند اينها را وسيله زندگى مسافران و مايه قوت نيازمندان قرار داده است" [2] 3- در حديث ديگرى مى‌خوانيم:" هنگامى كه آيه‌ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ‌ نازل شد پيغمبر اكرم ص فرمود:

اجعلوها فى ركوعكم‌

" آن را ذكر ركوع خود قرار دهيد" (در ركوع خود بگوئيد سبحان ربى العظيم و بحمده) [3]

[1] تفسير" روح المعانى" جلد 27 صفحه 130.

[2] تفسير در المنثور جلد 6 صفحه 161.

[3] اين حديث را مرحوم طبرسى در" مجمع البيان" به عنوان يك حديث صحيح آورده است (جلد 9 صفحه 224) و در كتاب من لا يحضره الفقيه نيز آمده است (مطابق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 225) و همچنين در تفسير" در المنثور" جلد 6 صفحه 168.