صاحبان نعمت در مجالس انس و سرور بر آن مى‌نشينند [1]" موضون" از ماده" وضن" (بر وزن وزن!) در اصل به معنى بافتن زره است، سپس به هر منسوجى كه تار و پود آن محكم است اطلاق شده، و در اينجا منظور تختهايى است كه كاملا در كنار هم قرار گرفته و به هم پيوسته است، يا خود اين تختها داراى بافت مخصوصى است از لؤلؤ و ياقوت و مانند آن، چنان كه جمعى از مفسران گفته‌اند.

و در هر حال ساختمان اين تختها، و طرز قرار گرفتن آنها، و مجلس انسى كه بر آنها تشكيل مى‌شود و سرور و شادمانى در آن موج مى‌زند، با هيچ بيانى قابل توصيف نيست.

در قرآن مجيد كرارا از تختهاى بهشتى و مجالس دستجمعى بهشتيان توصيفهاى جالبى شده كه نشان مى‌دهد يكى از مهمترين لذات آنها همين جلسات انس و انجمنهاى دوستانه است، اما موضوع سخن آنها و نقل محفلشان چيست؟ كسى به درستى نمى‌داند، آيا از اسرار آفرينش سخن مى‌گويند و شگفتيهاى خلقت خداوند؟ يا از اصول معرفت و اسماء و صفات حسناى او؟ و يا حوادثى كه در اين جهان رخ داده؟ يا از مصائب جانكاهى كه از آن راحت و آسوده شدند؟ و يا امور ديگرى كه ما در شرائط زندگى اين دنيا قادر بر درك آن نيستيم؟ كسى نمى‌داند.

تعبير به" يطوف" از ماده" طواف" اشاره به خدمت مداوم آنها است،

[1] مفردات" راغب" ماده سر.