[سوره الرحمن (55): آيات 31 تا 36]

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (31) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (32) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ (33) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (34) يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (35)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (36)

ترجمه:

31- به زودى به حساب شما مى‌پردازيم اى دو گروه انس و جن.

32- پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

33- اى گروه جن و انس! اگر مى‌توانيد از مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد، ولى هرگز قادر نيستيد مگر با نيرويى (الهى).

34- پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

35- شعله‌هايى از آتش بى دود، و دودهايى متراكم، بر شما مى‌فرستد، و نمى‌توانيد از كسى يارى بطلبيد!