دگرگونيها با هم اتصال دارد يك شى‌ء محسوب مى‌شود، بنا بر اين ما هر لحظه وجود تازه‌اى هستيم، اما اين وجودات متصل و مستمر است، و صورت واحدى دارد، يا به تعبير ديگر: ماده داراى چهار بعد است: طول و عرض و عمق و بعد ديگرى كه نامش را" زمان" مى‌گذاريم، و اين زمان چيزى جز مقدار حركت در جوهر نيست (دقت كنيد).

اشتباه نشود حركت جوهرى ارتباطى با مساله حركت درون اتمها ندارد، چرا كه آن حركتى است در مكان و حركتى است در عرض.

حركت جوهرى مفهوم بسيار عميقترى دارد كه ذات و هويت جسم را شامل مى‌شود، و عجب اينكه در اينجا متحرك عين حركت مى‌شود، و اشياء دالانى مى‌شوند براى خودشان! (دقت كنيد).

آنها براى اثبات اين مقصد دلائل متعددى دارند كه اينجا جاى شرح آن نيست، ولى بد نيست كه به نتيجه اين عقيده فلسفى اشاره كنيم نتيجه‌اش اين است كه ما مساله خداشناسى را از هر زمان روشنتر درك كنيم، چرا كه خلقت و آفرينش تنها در آغاز دنيا نبوده، بلكه هر ساعت و هر لحظه‌اى آغازى است، و دائما خداوند دست در كار خلقت و آفرينش جديدى است، و دائما ما وابسته او و مستفيض از فيض ذات او هستيم، و كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ‌ را نيز به اين معنى تفسير كرده‌اند، البته مانعى ندارد كه آن هم جزئى از مفهوم گسترده آيه باشد.