30 نفر از جوانان مكه با اسلحه به او حمله‌ور شدند كه به طرز معجزه آسايى توطئه آنها خنثى گشت، و همگى دستگير شدند و حضرت آنها را آزاد فرمود [1] مطابق" اين شان نزول جمله‌ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ‌ اشاره بر پيروزى بر اين گروه است، در حالى كه مطابق تفسير سابق منظور پيروزى كلى لشكر اسلام بر كل مشركان است، و اين با مفاد آيه سازگارتر است.

قابل توجه اينكه قرآن روى عدم درگيرى در دل مكه تكيه مى‌كند، اين تعبير ممكن است اشاره به دو نكته باشد: نخست اينكه:" مكه" كانون قدرت دشمن بود، و قاعدتا مى‌بايست از اين فرصت مناسب استفاده مى‌كردند، و به مسلمانان حمله‌ور مى‌شدند، و به اصطلاح آنها مسلمانها را در آسمان جستجو مى‌كردند وقتى كه آنها را در زمين خودشان به چنگ آوردند نبايد به سادگى رها كنند، اما خداوند قدرت آنها را گرفت! ديگر اينكه:" مكه" حرم امن خدا بود، اگر درگيرى و خونريزى در آنجا واقع مى‌شد از يك سو احترام حرم خدشه‌دار مى‌گشت، و از سوى ديگر عيب و عارى براى مسلمانان محسوب مى‌شد، كه آنها امنيت سنتى اين سرزمين مقدس را در هم شكسته‌اند، و لذا يكى از نعمتهاى بزرگ خداوند بر پيامبر ص و مسلمين اين بود كه دو سال بعد از اين ماجرا مكه فتح شد كه آنهم بدون خونريزى بود.

[1]" مجمع البيان" جلد 9 صفحه 123 اين شان نزول را با تفاوت مختصرى" قرطبى"،" ابو الفتوح رازى"،" آلوسى" در" روح المعانى"،" شيخ طوسى" در" تبيان"،" مراغى" و ديگران نيز نقل كرده‌اند.