منافات ندارد و هر دو مى‌تواند در معنى آيه جمع باشد.

اين چند آيه در حقيقت بيان جامع و توضيح جالبى است براى مساله انتهاى همه امور به ربوبيت و تدبير پروردگار، زيرا مى‌گويد: مرگ و حيات شما به دست او است، تداوم نسلها از طريق آفرينش زوجين نيز به تدبير او است همچنين تمام حوادثى كه در طول زندگى انسان رخ مى‌دهد از ناحيه او است، او مى‌گرياند يا مى‌خنداند، مى‌ميراند يا زنده مى‌كند، و به اين ترتيب سر رشته زندگى از آغاز تا انجام همه به ذات پاكش منتهى مى‌گردد.

در حديثى مفهوم خنده و گريه در اين آيه توسعه داده شده و در تفسير آن چنين مى‌گويد: ابكى السماء بالمطر، و اضحك الارض بالنبات:" خداوند

[1] اين افعال گرچه به صورت ماضى است ولى معنى مضارع را مى‌بخشد.