47- و اينكه بر خدا است ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد).

48- و اينكه او است كه بى نياز مى‌كند، و سرمايه باقى مى‌بخشد.

49- و اينكه او است پروردگار" ستاره شعرى".

تفسير: تمام خطوط به او منتهى مى‌شود!

اين آيات تجليگاه صفاتى است از خدا كه هم مساله توحيد را روشن مى‌سازد و هم مساله معاد را.

در اين آيات در ادامه بحثهاى گذشته پيرامون مساله جزاى اعمال مى‌فرمايد:

" آيا انسان خبر ندارد كه در صحف موسى و ابراهيم آمده است كه همه امور به پروردگارت منتهى مى‌شود" (وَ أَنَّ إِلى‌ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‌).

نه تنها حساب و ثواب و جزا و كيفر در آخرت به دست قدرت او است كه در اين جهان نيز سلسله اسباب و علل به ذات پاك او منتهى مى‌گردد، تمام تدبيرات اين جهان از تدبير او نشات مى‌گيرد، و بالآخره تكيه‌گاه عالم هستى و ابتدا و انتهاى آن ذات پاك خدا است.

در بعضى از روايات در تفسير اين آيه از امام صادق ع چنين مى‌خوانيم:

" اذا انتهى الكلام الى اللَّه فامسكوا

"! [1]" هنگامى كه سخن به ذات خدا مى‌رسد سكوت كنيد" يعنى در باره ذات او سخن نگوئيد كه عقلها در آنجا حيران است و بجايى نمى‌رسد، و انديشه در ذات نامحدود براى عقول محدود غير ممكن است، چرا كه هر چه در انديشه گنجد محدود است و خداوند محال است محدود گردد.

البته اين تفسير بيان مفهوم ديگرى براى اين آيه است كه با آنچه گفتيم‌

[1] تفسير" على بن ابراهيم" طبق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 170.