اين امور در قرآن مجيد آمده است.

و به تعبير ديگر اين يك اصل است، ولى غالبا در برابر هر اصل استثناء وجود دارد، فى المثل ارث بردن" فرزند" از" پدر" يك اصل است، اما هر گاه پسر قاتل پدر باشد و يا از اسلام بيرون رود از ارث ممنوع خواهد شد.

همچنين رسيدن نتيجه تلاش هر كس به او، يك اصل است اما مانعى ندارد كه طبق قرارداد اجاره كه يكى از اصول قرآنى است‌ [1] آن را در برابر چيزى كه مورد رضاى طرفين است واگذار كند، يا از طريق وصيت و نذر كه آن نيز در قرآن است به ديگرى منتقل سازد.

3- پاسخ به چند سؤال‌

در اينجا سؤالاتى مطرح است كه بايد به آن پاسخ داد:

نخست اينكه اگر بهره هر كس در قيامت تنها حاصل سعى او است، پس" شفاعت" چه معنى دارد؟

ديگر اينكه در آيه 21 سوره طور در مورد بهشتيان مى‌خوانيم: أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ‌:" ما فرزندان آنها را نيز به آنها ملحق مى‌سازيم" در حالى كه" ذريه" تلاشى در اين راه نكرده‌اند.

از اين گذشته در روايات اسلامى آمده كه هر گاه كسى اعمال خيرى انجام دهد، نتيجه او به فرزندان او مى‌رسد.

پاسخ همه اين سؤالات يك جمله است و آن اينكه: قرآن مى‌گويد:

انسان بيش از سعى و كوشش خود حق ندارد، ولى اين مانع از آن نخواهد بود كه از طريق لطف و تفضل پروردگار، نعمتهايى به افراد لايق داده شود،

[1] اين اصل در داستان موسى و شعيب در سوره قصص آيه 27 آمده است.