(اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ‌).

چرا كه جزاى شما فقط اعمال خودتان است" (إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌).

آرى اين اعمال خودتان است كه به سوى شما بازگشته، و پاپيچ شما شده است، بنا بر اين جزع و فزع و آه و ناله و بيتابى تاثيرى ندارد.

اين آيه تاكيد مجددى است بر مساله" تجسم اعمال" و بازگشت آن به سوى انسان و نيز تاكيد مجددى است بر مساله عدالت پروردگار، چرا كه آتش جهنم هر قدر سوزان باشد و مجازات آن دردناك چيزى جز نتيجه اعمال خود انسانها و اشكال تبدل يافته آن نيست.

نكته‌ها:

1- مجرمان را چگونه به دوزخ مى‌برند؟

بدون شك بردن آنها به سوى آتش دوزخ، توأم با تحقير و ذلت و زجر و عذاب است، ولى در آيات مختلف قرآن، تعبيرات گوناگونى در اين باره ديده مى‌شود:

در سوره" حاقه" آيه 30 و 31 مى‌خوانيم: خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ‌:" او را بگيريد و در غل و زنجير كنيد، سپس در آتش دوزخ وارد سازيد".

و در سوره دخان آيه 47 چنين آمده: خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى‌ سَواءِ الْجَحِيمِ‌:

" او را بگيريد و با شدت به ميان جهنم برانيد"! و در آيات متعددى تعبير به" سوق" و راندن شده است، مانند: آيه 86