سوره مريم‌ وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلى‌ جَهَنَّمَ وِرْداً:" مجرمان را (همچون شتران تشنه‌كامى كه به سوى آبگاه مى‌روند) به سوى جهنم مى‌رانيم".

و به عكس پرهيزكاران و متقين را با نهايت احترام و اكرام به سوى بهشت مى‌برند فرشتگان الهى به استقبال آنها مى‌شتابند درهاى بهشت به روى آنها گشوده مى‌شود، و خازنان بهشت به آنها سلام و خوش آمد مى‌گويند و بشارت سكونت جاودان را در بهشت به آنها مى‌دهند (زمر- 73).

به اين ترتيب نه تنها" بهشت" و" دوزخ" كانون" مهر" و" قهر" خدا است، بلكه تشريفات ورود در هر يك آنها نيز بيانگر همين معنى است.

2- آنها كه در اباطيل غوطه‌ورند

گرچه تكيه كلام قرآن در آيات فوق مشركان عصر پيامبرند، ولى بدون شك اين آيات عموميت دارد، و همه مكذبان را شامل مى‌شود، حتى فلاسفه مادى كه در مشتى از خيالات و افكار ناقص غوطه‌ورند، حقايق عالم هستى را به بازى مى‌گيرند و جز آنچه را با عقل قاصر خود دريافته‌اند به رسميت نمى‌شناسند منتظرند همه چيز را در آزمايشگاه خود و زير ميكروسكوپ به‌بينند حتى ذات پاك خدا را! و گرنه وجود او را به رسميت نمى‌شناسند.

اينها نيز مصداق" فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ‌" هستند، و در انبوهى از خيالات و پندارهاى باطل غرقند.

عقل آدمى با تمام فروغى كه دارد در مقابل نور وحى همچون شمعى در برابر آفتاب عالمتاب است، اين شمع به او اجازه مى‌دهد كه از محيط تاريك جهان ماده بيرون آيد و در را به سوى عالم ما وراء طبيعت بگشايد، سپس در نور آفتاب وحى بايد به هر سو پرواز كند و جهان بى‌كران را ببيند و بشناسد.