باز مى‌گوئيم: درآمد خوب را براى چه مى‌خواهى؟ مى‌گويد: براى اينكه زندگى آبرومند و مرفهى داشته باشم.

سرانجام مى‌پرسيم زندگى مرفه و آبرومند براى چه مى‌خواهى؟

در اينجا مى‌بينيم لحن سخن او عوض مى‌شود و مى‌گويد: خوب، براى اينكه زندگى مرفه و آبرومندى داشته باشم، يعنى همان پاسخ سابق را تكرار مى‌كند.

اين دليل بر آن است كه او به پاسخ نهايى، و به اصطلاح به" غاية الغايات" كار خويش رسيده كه ما وراى آن پاسخ ديگرى نيست، و هدف نهايى را تشكيل مى‌دهد. اين در مسائل زندگى مادى.

در زندگى معنوى نيز مطلب همين گونه است، وقتى گفته مى‌شود آمدن انبياء و نزول كتب آسمانى، و تكاليف و برنامه‌هاى تربيتى براى چيست؟ مى‌گوئيم:

براى تكامل انسانى و قرب به خدا.

و اگر سؤال كنند تكامل و قرب پروردگار براى چه منظورى است؟

مى‌گوئيم براى قرب به پروردگار! يعنى اين هدف نهايى است، و به تعبير ديگر ما همه چيز را براى تكامل و قرب به خدا مى‌خواهيم اما قرب به خدا را براى خودش (يعنى براى قرب به پروردگار).

4- دگر بار سؤالى در اينجا مطرح مى‌شود كه در حديثى آمده است كه خداوند مى‌فرمايد: كنت كنزا مخفيا فاحببت ان اعرف و خلقت الخلق لكى اعرف:" من گنجى پنهان بودم، دوست داشتم شناخته شوم، خلائق را آفريدم تا شناخته شوم".

اين حديث با آنچه گفتيد چه تناسبى دارد.

در پاسخ مى‌گوئيم: گذشته از اينكه اين حديث يك خبر واحد است و در مسائل عقيدتى خبر واحد كارساز نيست، مفهوم حديث اين است كه شناخت‌