ضمنا جمله" لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌" اشاره به اين است كه زوجيت و تعدد و دوگانگى در تمام اشياء جهان، انسان را متذكر اين معنى مى‌كند كه خالق جهان، واحد و يگانه است، زيرا دوگانگى از ويژگيهاى مخلوقات است.

در حديثى از امام على بن موسى الرضا ع نيز به اين معنى اشاره شده، آنجا كه مى‌فرمايد:

بمضادته بين الاشياء عرف ان لا ضد له، بمقارنته بين الاشياء عرف ان لا قرين له، ضاد النور بالظلمة، و اليبس بالبلل، و الخشن باللين، و الصرد بالحرور، مؤلفا بين متعادياتها، مفرقا بين متدانياتها، دالة بتغريقها على مفرقها، و بتاليفها على مؤلفها، و ذلك قوله" وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌":

" اشياء جهان را متضاد آفريده، تا روشن شود براى او ضدى نيست، و آنها را با هم قرين ساخته، تا معلوم شود قرينى براى او نيست، نور را ضد ظلمت، و خشكى را ضد ترى، و خشونت را ضد نرمش، و سرما را ضد گرما قرار داده، در عين حال اشياء متضاد را جمع كرده و موجودات نزديك بهم را از هم جدا نموده تا اين جدايى دليل بر جدا كننده و آن پيوستگى دليل بر پيوند دهنده باشد، و اين است معنى‌ وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌" [1]

" بنا بر اين به سوى خدا بگريزيد كه من از سوى او براى شما بيم دهنده آشكارى هستم"! (فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌).

تعبير به" فرار" در اينجا تعبير جالب و لطيفى است، معمولا" فرار" در جايى گفته مى‌شود كه انسان از يك سو با موجود يا حادثه وحشتناكى روبرو شده، و از سوى ديگر پناهگاهى در نقطه‌اى سراغ دارد، لذا با سرعت تمام از محل حادثه‌

[1]" توحيد صدوق" مطابق" نقل نور الثقلين" جلد 5 صفحه 130.