دور مى‌شود و به نقطه امن و امان روى مى‌آورد، شما نيز از شرك و بت‌پرستى كه عقيده وحشتناكى است بگريزيد و به توحيد خالص كه منطقه امن و امان واقعى است روى آريد.

از عذاب خدا بگريزيد به سوى رحمتش برويد.

از نافرمانيها و عصيانش فرار كنيد و به توبه و انابه متوسل شويد.

خلاصه، از زشتيها، بديها، بى ايمانى، تاريكى جهل، و عذاب جاويدان بگريزيد، و در آغوش رحمت حق و سعادت جاويدان قرار گيريد.

" معبود ديگرى با خدا قرار ندهيد كه من براى شما از سوى او بيم دهنده آشكارى هستم" (وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌).

اين احتمال وجود دارد كه آيه قبل دعوت به اصل به ايمان خدا مى‌كند، و اين آيه دعوت به يگانگى ذات پاك او، بنا بر اين تكرار جمله" إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌" در يك مورد به عنوان" انذار" بر ترك ايمان به خدا است، و در مورد ديگر انذار در برابر شرك و دوگانه پرستى، و به اين ترتيب هر كدام اشاره به مطلب جداگانه‌اى است.

در بعضى از روايات از امام صادق ع نقل شده كه منظور از" فرار به سوى خدا" حج و زيارت خانه او است‌ [1] روشن است كه منظور ذكر يكى از مصاديق واضح فرار به سوى خدا مى‌باشد چرا كه حج انسان را به حقيقت توحيد و توبه و انابه آشنا مى‌سازد و در پناه الطاف خداوندى جاى مى‌دهد.

[1] در اين زمينه چند حديث از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) در تفسير نور الثقلين جلد 5 صفحه 130 و 131 نقل شده است.