جريان مى‌افتد، و منظور از" فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً" ارزاقى است كه بواسطه فرشتگان از طريق كشاورزى تقسيم مى‌شود.

به اين ترتيب سخن از بادها، سپس ابرها، و بعد از آن نهرها، و سرانجام روئيدن گياهان است كه تناسب نزديكى با مساله معاد كه بعد از آن آمده دارد، زيرا مى‌دانيم كه يكى از دلائل امكان معاد مساله زنده كردن زمينهاى مرده به وسيله نزول باران است كه بارها در قرآن به عبارات مختلف ذكر شده است.

اين احتمال نيز داده شده كه اين چهار وصف همگى اوصاف بادها باشد، بادهايى كه ابرها را توليد مى‌كند، و بادهايى كه آنها را بر دوش خود حمل مى‌نمايد، و بادهايى كه آنها را به هر سو مى‌راند، و بادهايى كه دانه‌هاى باران را به هر طرف مى‌پاشد [1] با توجه به اينكه تعبيرات اين آيات جامع و كلى است مى‌تواند همه اين معانى را در خود جاى دهد ولى عمده همان تفسير اول است.

در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه اگر منظور فرشتگان است، فرشتگان چه امورى را تقسيم مى‌كنند؟

در پاسخ مى‌گوئيم: اين تقسيم كار ممكن است مربوط به كل تدبير اين عالم باشد كه گروه‌هايى از فرشتگان الهى به فرمان او تدبير امور آن را بر عهده دارند، و نيز ممكن است مربوط به تقسيم ارزاق، و يا تقسيم قطرات باران بر مناطق روى زمين باشد [2]

[1]" تفسير فخر رازى" جلد 28 صفحه 195.

[2] توجه به اين نكته نيز لازم است كه" واو" در" وَ الذَّارِياتِ‌" واو قسم است، و فا در آيات بعد فاء عاطفه مى‌باشد كه اينجا مفهوم قسم دارد، ولى در عين حال يك نوع ارتباط و پيوند را در ميان اين چهار سوگند بيان مى‌كند.