عجيب و نظامهاى ويژه‌اش آفريده است كه تفكر در يك گوشه‌اى از آن مى‌تواند ما را به آفريننده توانايى كه دست قدرتش اين گردونه عظيم را به حركت در آورده، و نور حيات و زندگى را همه جا پاشيده است، رهنمون گردد.

موضوع خلقت آسمانها و زمين در" شش روز" كرارا در آيات قرآن آمده است‌ [1] كلمه" يوم"- چنان كه قبلا هم گفته‌ايم- در لغت عرب و معادل آن" روز" در لغت فارسى، و يا در سائر لغات در بسيارى از موارد به معنى دوران استعمال مى‌شود، نه به معنى بيست و چهار ساعت و يا دوازده ساعت، فى المثل مى‌گوئيم:" يك روز مردم در سايه پيامبر اسلام ص زندگى مى‌كردند، و روز ديگر جباران بنى اميه و بنى عباس بر مردم مسلط شدند".

پيدا است" روز" در اين تعبيرات به معنى" دوران" است، خواه يك سال باشد يا صد سال يا هزاران و يا ميليونها سال. مثلا مى‌گوئيم يك روز كره زمين يكپارچه آتش بود، روز ديگرى سرد شد، و آماده حيات، تمام اين تعبيرات اشاره به دورانها است.

بنا بر اين از آيه فوق استفاده مى‌شود كه خداوند آسمانها و زمين و تمامى موجودات آنها را در شش دوران آفريده است.

(مشروح اين سخن را در جلد ششم صفحه 200 تا 204 ذيل آيه 54 سوره اعراف بيان كرده‌ايم).

بنا بر اين جايى براى اين سؤال باقى نمى‌ماند كه قبل از آفرينش خورشيد و كره زمين شب و روزى نبود تا خداوند عالم را در شش روز آفريده باشد.

[1] مانند سوره اعراف- 54- سوره يونس- 3- سوره هود- 7- سوره سجده- 4 سوره حديد- 4 و سوره فرقان 59.

تفسير نمونه ؛ ج‌22 ؛ ص290