شده" [1] مفسران و ارباب لغت در باره معنى" وريد" تفسيرهاى گوناگونى دارند عده‌اى معتقدند كه وريد همان رگى است كه به قلب يا كبد انسان پيوسته است، و بعضى آن را به معنى تمام رگهايى كه از بدن انسان مى‌گذرد مى‌دانند، در حالى كه بعضى ديگر آن را به رگ گردن تفسير كرده‌اند، و گاه آن را" وريدان" مى‌گويند يعنى دو رگ گردن.

ولى معنى اول مناسبتر به نظر مى‌رسد، مخصوصا با توجه به آيه 24 سوره انفال كه قبلا اشاره كرديم.

ضمنا اين كلمه (وريد) در اصل از واژه" ورود" به معنى رفتن به سراغ آب گرفته شده، و از آنجا كه خون از اين رگ وارد قلب مى‌شود، و يا وارد به اعضاء ديگر آن را" وريد" گفته‌اند.

ولى بايد توجه داشت كه اصطلاح متداول امروز در باره" وريد" و" شريان" (رگهايى كه خون انسان را از تمام اعضاء به سوى قلب مى‌برد، و رگهايى كه خون را از قلب به اعضاء مى‌رساند) اصطلاحى است مخصوص علم زيست‌شناسى كه ارتباطى به معنى لغوى اين كلمه ندارد.

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 108.

[2]" اذ" در جمله‌ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ‌ ظرف است و متعلق به فعل محذوفى است، و در تقدير چنين است: اذكروا اذ يتلقى المتلقيان: اين معنى را جمعى از مفسران پذيرفته‌اند، ولى جمع ديگرى آن را متعلق به" اقرب" مى‌دانند كه در آيه قبل آمده است، ولى تفسير اول صحيحتر به نظر مى‌رسد، زيرا جمله‌ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ و همچنين جمله‌ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ‌ استقلال خود را حفظ مى‌كنند، بى آنكه يكى ديگرى را مقيد كند، به علاوه تناسب صدر و ذيل در تفسير دوم چندان روشن به نظر نمى‌رسد.