نخواهد داشت.

عرض كردند: اى فرزند رسول اللَّه آنها چيست؟

فرمود: دين و عقل و حيا و حسن خلق و حسن ادب" [1] و نيز در حديث ديگرى از همان امام ع مى‌خوانيم كه فرمود:

لا يطمعن ذو الكبر فى الثناء الحسن، و لا الخب فى كثرة الصديق، و لا السيئ الادب فى الشرف:

" افراد متكبر هرگز نبايد انتظار ذكر خير از سوى مردم داشته باشند و نه افراد نيرنگ باز انتظار كثرت دوستان، و نه افراد بى ادب انتظار شرف و آبرو" [2] به همين دليل هنگامى كه در زندگى پيشوايان بزرگ اسلام دقت مى‌كنيم مى‌بينيم كه دقيقترين نكات مربوط به ادب را حتى با افراد كوچك رعايت مى‌كردند.

اصولا دين مجموعه‌اى است از آداب: ادب در برابر خدا، ادب در مقابل پيامبر ص و پيشوايان معصوم ع، ادب در مقابل استاد و معلم، و پدر و مادر، و عالم و دانشمند.

حتى دقت در آيات قرآن مجيد نشان مى‌دهد خداوند با آن مقام عظمت هنگامى كه با بندگان خود سخن مى‌گويد: آداب را كاملا رعايت مى‌كند! جايى كه چنين است تكليف مردم در مقابل خدا و پيغمبرش روشن است.

در حديثى مى‌خوانيم:" هنگامى كه آيات آغاز سوره مؤمنون نازل شد، و يك سلسله آداب اسلامى را به آنها دستور داد، از جمله مساله خشوع در نماز پيامبر اسلام ص كه قبلا به هنگام نماز گاه به آسمان نظر مى‌افكند ديگر

[1] و [2] " بحار الانوار" جلد 75 صفحه 67.