دستورات اشاره شده است:

نخست تقدم نيافتن بر خدا و پيامبر ص، و ديگرى در محضر پيامبر ص سر و صدا و قال و غوغا راه نينداختن.

بعد مى‌فرمايد:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد چيزى را در برابر خدا و رسولش مقدم نشمريد، و تقواى الهى پيشه كنيد، كه خداوند شنوا و داناست" (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌).

منظور از مقدم نداشتن چيزى در برابر خدا و پيامبر پيشى نگرفتن بر آنها در كارها، و ترك عجله و شتاب در مقابل دستور خدا و پيامبر ص است.

گرچه بعضى از مفسران خواسته‌اند مفهوم آيه را محدود كنند، و آن را منحصر به انجام عبادات قبل از وقت، يا سخن گفتن قبل از سخن پيامبر ص و امثال آن بدانند، ولى روشن است كه آيه مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارد و هر گونه پيشى گرفتن را در هر برنامه‌اى شامل مى‌شود [1] مسئوليت انضباط" رهروان" در برابر" رهبران" آنهم يك رهبر بزرگ الهى ايجاب مى‌كند كه در هيچ كار، و هيچ سخن و برنامه، بر آنها پيشى نگيرند، و شتاب و عجله نكنند.

البته اين بدان معنا نيست كه اگر پيشنهاد يا مشورتى دارند در اختيار

[1]" لا تُقَدِّمُوا" به صورت فعل متعدى است، و مفعول آن محذوف است، و در تقدير چنين مى‌باشد لا تقدموا امرا بين يدى اللَّه و رسوله، بعضى نيز احتمال داده‌اند كه اين فعل در اينجا به معنى فعل لازم باشد، و مفهوم آن لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ‌ ... است، گرچه اين دو تفسير از نظر اصول ادبى متفاوت است، ولى از نظر معنا و نتيجه تفاوتى ندارد، و به هر حال منظور اين است كه در هيچ چيز بر خدا و پيامبر (ص) پيشى نگيرند.