نگذشت كه عثمان سالم بازگشت و به دنبال او قريش" سهيل ابن عمر" را براى مصالحه خدمت پيامبر ص فرستادند، ولى تاكيد كردند كه امسال به هيچ وجه ورود او به مكه ممكن نيست.

بعد از گفتگوهاى زياد پيمان صلحى منعقد شد كه يكى از موادش همين بود كه مسلمانان آن سال را از عمره چشم بپوشند و سال آينده به مكه بيايند مشروط بر اينكه بيش از سه روز نمانند و سلاحى جز سلاح مسافر با خود نياورند، و مواد متعدد ديگرى دائر بر امنيت جانى و مالى مسلمانان كه از مدينه وارد مكه مى‌شوند و همچنين 10 سال متاركه جنگ ميان مسلمين و مشركين و آزادى مسلمانان مكه در انجام فرائض مذهبى در آن گنجانيده شد.

اين پيمان در حقيقت يك پيمان عدم تعرض همه جانبه بود كه به جنگهاى مداوم و مكرر بين مسلمانان و مشركان موقتا پايان مى‌داد.

" متن پيمان صلح" از اين قرار بود كه پيامبر ص به على ع دستور داد بنويس:

" بسم اللَّه الرحمن الرحيم:" سهيل بن عمرو" كه نماينده مشركان بود گفت: من با چنين جمله‌اى آشنا نيستم، بنويس بسمك اللهم! پيامبر ص فرمود بنويس: بسمك اللهم.

سپس فرمود: بنويس اين چيزى است كه محمد رسول اللَّه ص با سهيل بن عمرو مصالحه كرده،" سهيل" گفت: ما اگر تو را" رسول اللَّه" مى‌دانستيم با تو جنگ نمى‌كرديم، تنها اسم خودت، و اسم پدرت را بنويس، پيغمبر ص فرمود مانعى ندارد، بنويس:" اين چيزى است كه" محمد بن عبد اللَّه" با سهيل بن عمرو صلح كرده كه ده سال متاركه جنگ شود تا مردم امنيت خود را بازيابند.

علاوه بر اين هر كس از قريش بدون اجازه وليش نزد محمد بيايد (و مسلمان شود) او را بازگردانند، و هر كس از آنها كه با محمد هستند نزد قريش بازگردد