زيرا اگر از قرآن و توحيد روى گردان شويد قطعا به سوى جاهليت باز مى‌گرديد، و برنامه‌هاى جاهلى چيزى جز" فساد در زمين"" قتل و غارت و خونريزى"،" كشتن خويشاوندان و دختران" نبود.

اين در صورتى است كه" توليتم" از ماده" تولى" به معنى روى‌گردان شدن باشد، ولى بسيارى از مفسران اين احتمال را داده‌اند كه از ماده" ولايت" به معنى" حكومت" است، يعنى اگر زمام حكومت به دستتان بيفتد چيزى جز تباهى و خونريزى و قطع رحم از شما انتظار نمى‌رود.

گويا جمعى از منافقان براى فرار از ميدان جهاد اين بهانه را درست كرده بودند كه ما چگونه قدم به ميدان نبرد بگذاريم و خونريزى كنيم و خويشاوندان خود را به قتل برسانيم" و مفسد فى الارض" باشيم؟!.

قرآن در پاسخ آنها مى‌گويد:" مگر آن روز كه حكومت در دست شما بود جز فساد و خونريزى و قطع رحم كار داشتيد؟! اينها بهانه است، هدف از جنگ در اسلام خاموش كردن آتش فتنه است، نه فساد و تباهى در زمين، هدف برچيدن بساط ظلم و ستم است نه قطع رحم.

در بعضى از روايات كه در منابع اهل بيت ع آمده است مى‌خوانيم:" اين آيه در باره بنى اميه است كه وقتى زمام حكومت را به دست گرفتند نه بر صغير رحم كردند و نه بر كبير، حتى خويشاوندان خود را به خاك و خون كشيدند"! [1] روشن است كه بنى اميه از ابو سفيان گرفته تا فرزندان و نواده‌هاى او همه مصداق روشن اين آيه بودند، منظور از روايت نيز همين است در حالى كه آيه مفهوم گسترده‌اى دارد كه همه منافقان ظالم و مفسد را شامل مى‌شود.

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 40.